‘Maar werkt dat dan voor jou? vervolgt ze. Ik vind het niet erg hoor, ik ben juist verrast als je weer wat geschreven hebt’. Het zette me aan het denken. Waarom die druk er zo op als teksten juist komen uit energie die stroomt. Dus heb ik besloten, geen regelmaat maar go with the flow!

En zo zit ik genietend van mijn weekend, onderuitgezakt op de bank. Mijn oog valt op het Jaarboek Windesheim 2005/2006. Destijds werd ons gevraagd een foto aan te leveren en een paar stellingen te beantwoorden. Ik herinner me dat ik zelf ook iets geschreven heb en blader met een opgewonden gevoel het kleine boekje door. Yes! Daar ben ik! Op de bijgevoegde foto sta ik samen met 3 vriendinnen. We droegen van die belachelijk grote plastic zonnebrillen, die waren toen ‘in’. Hoe langer ik naar de foto kijk hoe meer ik het idee heb dat die zonnebrillen ons ook hielpen. Naast dat ze in de mode waren zorgden die made in China dingen er ook voor dat onze vermoeide bekkies minder zichtbaar waren. Vluchtig ga ik door de antwoorden die ik geef op de stellingen.

Mooiste schoolherinnering: Stappen in de Joffer. De Joffer, ja daar kwamen wij graag! Ik zie ons nog hangend over de bar bij de DJ onze lievelingsliedjes aanvragen en dansen tot dat de lichten aan gingen (voor de dag er na hadden we dan die zonnebrillen). Ik lees verder, leer-momenten en algehele impressies van de opleiding komen aan bod, niet echt antwoorden die ik zou willen delen. Tot dat ik kom bij: Mijn levensmotto: doe wat je wil!

Gaf ik dat als antwoord?! Het klinkt als zo’n studenten antwoord want alles lag nog open, ik had geen idee hoe de werkende, grote mensenwereld in elkaar zat. Maar met dat ik dit typ vraag ik mezelf af… hoezo is dit voor mij leeftijdgebonden? Dat is nergens voor nodig en terugkomend op ‘afspraken met mezelf maken’, deze gaat wèl werken voor mij! Voor nu, fijn weekend en…

Doe wat je wil!