Ik plande gelijk een afspraak met mijn schrijfcoach in om dat wat ik op papier had gekregen in Bologna met hem door te nemen. Ik benoemde dat het voor mij soms lastig is om de juiste woorden te vinden en vooral dat ik mijn woordkeuze zo beperkt vind. Hij gaf me wat tips maar zei ook dat de manier waarop ik schrijf, dat ik dat juist ben, dus waarom veranderen? Met een voldaan gevoel stapte ik weer op de fiets. Het gesprek bleef echter door mijn hoofd heen gaan, want als het niet vanzelf gaat is het dan wel het juiste moment? Moet ik het niet gewoon even laten en me focussen op dat wat wel makkelijk gaat? Of… maak ik mezelf er dan te gemakkelijk van af want, soms moet je toch gewoon ‘even’ je best doen?

Je zult het niet geloven, of juist wel, maar in die zelfde week kwam het antwoord al.

Ik sprak een collega van me, naast zijn werk in het theater heeft hij ook een eigen studio. Ik vertelde hem over mijn wensenlijst, dat is een lijst met dingen die ik graag nog eens zou doen. Één daarvan is een Hollandse hit te schrijven. ‘Geen idee hoe, maar als je goed naar die teksten luistert dan is dat geen hogere wiskunde, eens komt het er van!’ gilde ik in volle overtuiging. Hij moest lachen en zei; ‘laten we samen eens kijken wat er ontstaat!’ Die avond bleef het in mijn hoofd zitten, ik opende mijn laptop en zocht op wat de basis is van het schrijven van een songtekst. De volgende dag stortte ik me op de eerste regels, een couplet, een refrein en een bridge. Ik weet niet wat er gebeurde maar in 2 uur tijd had ik voor mijn gevoel iets aardigs staan, stiekem hoorde ik er zelfs al een beat onder. Neuriënd liep ik door de keuken en ineens vielen de puzzelstukjes in elkaar ‘het mag makkelijker Minka’ zei ik hardop tegen mezelf. Ik trok de stoute schoenen aan en besloot de eerste krabbels naar mijn collega te mailen, precies zoals het ooit met de eerste schrijfsels van mijn bundel ging die ik naar mijn schrijfcoach stuurde. Gewoon beginnen bij het begin, wel zo makkelijk!