Want inderdaad wachtende moeders zijn over de hele wereld te vinden, sterker nog, ik ben er zelf één! Drie weken geleden vertrok mijn dochter met haar vader en familie naar Australië. Over een week kan ik haar weer in mijn armen sluiten. Elkaar 4 weken niet zien, dat kan ik wel aan. De foto’s die ze me appt spreken boekdelen, ze heeft het naar haar zin en vanaf mijn bank geniet ik met haar mee. De uren die ze in het vliegtuig zat, waren veel moeilijker voor mij, er leek geen eind aan te komen.  

Terwijl ik genoeg te doen had om mijn gedachten te verzetten want, naast mijn werk lag die ene opdracht er nog steeds; een gedicht schrijven voor de Nationale herdenking op 15 augustus in Deventer. Een aantal maanden geleden werd ik gevraagd en ik zei gelijk ‘ja!’ maar ik realiseerde me vrij snel dat het niet perse een makkelijke opdracht was. Dagen heb ik voor me uitgestaard, gelopen langs de IJssel zoekende naar een houvast, een voorwerp of een teken maar niks raakte aan mijn gevoel.

Ondertussen weet ik, dat als er druk op komt te staan, ik best wel kan presteren. Ik ging terug naar één van de eerste gesprekken die ik had met de organisatie. ‘Het verhaal mag verder’ zei ik. De volgeladen rugzak, die we allemaal met ons meedragen, daaruit mag je de schatten halen. Ik zag voor me hoe mijn dochter op haar eigen wijze door het leven springt. Maar ook; als je opent krijg je lucht, dan kun je reageren, wordt alles lichter en kan energie stromen. Zo kwam alles kort voor mijn vakantie samen. De woorden, het idee van mijn bestie om er een kaart van te maken en het grafisch ontwerp met de diepere betekenis. Je wilt niet weten wat voor een sprongen mijn hart dan maakt!

Aanstaande vrijdag wordt mijn gedicht voorgedragen door mijn lief aan zeker 200 gasten, die allemaal de prachtig ontworpen kaart ontvangen. Vervolgens ben ik zaterdag even van de wereld, met mijn gedachten in de wolken om zo zondag mijn kleine, grote poepescheetje heel lang te knuffelen en trots te kunnen luisteren naar al haar verhalen en avonturen die zij in haar rugzak… ohnee handtas*… heeft verzameld.

Ik kan niet wachten tot het zo ver is!

Nieuwsgierig naar het gedicht? Klik hier

*meer weten over die tas? Klik dan hier