Nieuwsgierig als ik ben, ging ik toch in op deze uitnodiging. En… ik had het niet willen missen. Wat een prachtig iets is het, een houvast dat je samen beleefd en waar je kracht en steun uit kunt halen. Voordat mijn oma overleed beloofden we dat we zouden blijven zwaaien naar elkaar, waar we ook zijn. Het hielp om geen afscheid te hoeven nemen, realiseer ik me nu.

Niet kort daarna blies ze haar laatste adem uit en sinds die dag krijg ik op verrassende momenten bezoek van een lieveheersbeestje. De eerste vond ik op mijn werk, op de tweede verdieping midden in het centrum, niet perse een ideale plek voor een lieveheersbeestje. De volgende kwam aanvliegen terwijl ik in mijn tuin zat en nam plaats naast mijn kopje koffie. De voorvallen bleven in mijn hoofd zitten en al eerder schreef ik er iets over. Het voelde alleen niet compleet en dus belandde het in de prullenbak.

Tijdens mijn vakantie in Ibiza wist ik het zeker. Nagenietend van de heerlijke dag zaten we in een knus hoekje op het terras. Er kwam zo’n typische verkoper voorbij, je weet wel, zo eentje met armbandjes en sleutelhangers die je op een dag al drie keer hebt gezien. Net toen ik dacht dat we alles gezien hadden en ik hem wilde afwimpelen met ‘no gracias’, pakte hij onze polsen. Voordat we het door hadden zat er een katoenen koordje om. Zo eentje die je maanden om hebt en dan vanzelf een keer af valt of je pakt rigoureus een schaar en dan ben je er ook vanaf. Vervolgens grabbelde hij in zijn broekzak, pakte mijn hand en legde er iets in. Ik opende mijn hand en wist niet wat ik zag, het was een houten lieveheersbeestje. Daar zat ik dan, verbijsterd in mijn stoel, met in mijn ene hand het houten prulletje en in de andere… een sleutelhanger, want ja niks kopen was nu geen optie. Mijn vriend had diezelfde avond het koordje al afgedaan, ‘je weet nooit, straks is het nog black magic’ zei hij. Ik moest lachen, die oma van mij genoot gewoon mee van ons Spaanse avontuur, zij zou de vakantie ook zo beleven!

De zomer ging voorbij, ik maakte mijn tuin klaar voor de herfst en daar zat ze weer verscholen tussen het blad, op zich niet heel gek met deze warme temperaturen. Totdat ik afgelopen vrijdag de kerstboom in de kamer zette en er een rood met zwarte stippen beestje tevoorschijn kwam. Daar stond ik dan, minutenlang heb ik haar geobserveerd. Dit was een december-zwaai vanuit de hemel, ik geloof er heilig in!